محققان دانشگاه‌های کمبریج و اکستر در پژوهشی جدید دریافتند که داروهای رایج و در دسترس مانند ایبوپروفن و برخی درمان‌های ضد ویروسی، می‌توانند در درمان زوال عقل موثر باشند. این یافته‌ها حاصل بررسی ۱۴ مطالعه در زمینه سلامت با جامعه آماری بیش از ۱۳۰ میلیون نفر است.

بر اساس گزارش تایمز، محققان در این پژوهش گسترده که نتایج آن در مجله آلزایمرز اند دیمنشا منتشر شده‌ است، دریافتند در طول آن مطالعات، یک میلیون مورد زوال عقل به ثبت رسیده است.

آن‌ها با بررسی دقیق داده‌های نسخه‌ها و مطالعات متعدد، تعدادی از داروهای موجود را شناسایی کرده‌اند که می‌توانند پتانسیل درمانی برای زوال عقل داشته‌ باشند.

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن با کاهش خطر ابتلا به زوال عقل ارتباط مستقیم دارند.

التهاب به‌طور فزاینده‌ای به‌عنوان عاملی مهم در طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها شناخته ‌می‌شود.

نقش التهاب در زوال عقل با این واقعیت تقویت می‌شود که برخی از ژن‌های مسئول ایجاد التهاب در بدن، همان‌هایی هستند که احتمال ابتلا به زوال عقل را نیز افزایش می‌دهند.

محققان در این مطالعه، علاوه بر داروهای ضد التهابی، ارتباط جالبی بین آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای ضد ویروسی و واکسن‌ها، با کاهش خطر زوال عقل پیدا کرده‌اند.

این یافته‌ها نشان می‌دهند که این داروها از نظر «زیست‌شناختی» پتانسیل درمانی دارند و باید بیشتر مورد مطالعه قرار گیرند؛ هر چند نتایج پژوهش‌های مختلف در این زمینه یکسان نبوده و نیاز به تحقیقات بیشتر و دقیق‌تر وجود دارد.

نکته قابل توجه در این پژوهش، بررسی دقیق ارتباط بین داروهای ضد افسردگی و زوال عقل است.

محققان هشدار می‌دهند که این ارتباط می‌تواند یک «علت معکوس» باشد، به این معنا که خود بیماری زوال عقل ممکن است منجر به تجویز بیشتر داروهای ضد‌ افسردگی شود.

به‌عنوان مثال، برای فردی که در مراحل اولیه زوال عقل قرار دارد، ممکن است به منظور تغییر خلق و خو، داروی ضد افسردگی تجویز شود.

دکتر بن آندروود از دپارتمان روان‌پزشکی دانشگاه کمبریج تاکید کرد که یافتن داروهای دارای مجوز قبلی می‌تواند فرآیند دسترسی بیماران به درمان را تسریع کند.

او معتقد است این رویکرد می‌تواند هزینه‌های درمانی را به‌طور قابل توجهی کم کند و احتمال تایید این داروها را برای استفاده در سیستم خدمات درمانی ملی بریتانیا (NHS) افزایش دهد.

این مطالعه که یکی از جامع‌ترین بررسی‌های انجام شده در این زمینه است، اهمیت استفاده مجدد از داروهای موجود را برجسته می‌کند.

محققان تاکید می‌کنند درک پتانسیل داروهای فعلی برای درمان زوال عقل یک «اولویت فوری» است و این رویکرد می‌تواند در مقایسه با توسعه داروهای جدید، مسیر سریع‌تری برای دست‌یابی به درمان‌های موثر فراهم کند.